6. Penang en Langkawi

12 augustus 2018 - Langkawi, Maleisië

Zo, dat was het alweer. Ik lig nu als een zwerver op het vliegveld van Kuala Lumpur de tijd te doden, wachten op mijn vlucht naar huis. Ik was gebleven in het hostel op Penang. 

Breakfast is included maar het is niet meer dan toast met wat jam en koffie, dus we gaan na een ontbijtje op zoek naar een second breakfast. Het hostelpersoneel vertelt ons over the food court op 10 minuutjes lopen. Het is een overdekt plein met allemaal kleine stands. Ik eet achterlijk hete mie met vis, maar serieus, mijn mond staat in brand! Op de terugweg gaat het weer regenen, dat scooteren wordt niets vandaag. In het hostel spelen we Monkeytower: een kinderachtig Jenga-spelletje met apen die niet uit de boom mogen vallen. Bloedfanatiek! 's Middags regent het nog steeds, we besluiten een Grab naar de mall te pakken. Eerst een goeie bak koffie van de Starbucks, echt een no-go als je in Azië bent, maargoed, ik heb ook vakantie. Buiten het winkelcentrum hebben we lekker gegeten. Ik had onder andere gyoza, een soort dumplings en chicken ramen met seaweed. Anya moet content hebben voor haar Instagram-account en maakt een honderdtal foto's van ons eten. Terug naar hostel, Anya pakt het vliegtuig naar Thailand. James en ik spreken twee andere Britten: Olly en Tom. Olly en Tom hebben op hun beurt weer Rob ontmoet, ook een Brit. 

Rob woont al ruim een jaar op Penang en geeft muziekles op een middelbare school. Met z'n vijven gaan we eten op een foodmarket ergens net buiten de stad. Rob weet ons de beste eettenten aan te wijzen. We eten claypot, char keow tao, char hor fun, hokkien mee en nog wat van dat soort lastige namen. In de buurt is een tempel met een oude boom die ze hebben volgehangen met LED-verlichting waardoor het net de boom uit de film Avatar is. We lopen door naar een gebouw met op de tweede verdieping een soort gameroom. Geen computerspellen maar meer een sociale ruimte met een hele hoop bordspellen. Er zitten zo'n 20 mensen: een paar locals, een paar expats, het zijn vrieden van Rob. We zitten aan een grote gezellige tafel. Aan de andere kant van de ruimte zitten gasten één op één met elkaar kaartspellen te spelen, de hele toko en ook de meeste spellen zijn fantasy-themed: posters van elfjes en trolletjes aan de muur en kasten vol sciencefiction WorldOfWarcraft-achtige bordspellen met figuurtjes van draken en kastelen. 

Met zijn 10en spelen we het spel 'Bang' en 'Codenames'. Vooral die laatste is erg leuk. Het is en gezellige groep. Na twee uurtjes gaan we weer door, we pakken een Grab. Zowel Rob als Tom zijn langer dan ik(!) Dus dat past allemaal nog maar net in een autootje. Jenny en Venus uit China gaan ook mee maar die pakken hun scooter. We gaan naar een secret bar. James en ik dachten die al te kennen van gister maar er zijn dus tientallen secret bars op het eiland. Allemaal met een Chinees thema, de bars zijn ook allemaal in het bezit van Chinezen en de enige gasten binnen zijn Chinezen. Rob weet te vertellen dat de Chinezen Penang hebben gemaakt tot wat het nu is, ze hebben er bedrijven gevestigd, de werkgelegenheid nam toe, de infrastructuur hebben ze verbeterd etc etc.

Deze secret bar is gelegen in stille straat. De deur staat open en je komt in een halletje terecht zonder deur en enkel twee stoelen, een kapstok, een schilderij aan de muur en een krabpaal voor de kat. Na een minuutje verwarring komt Olly erachter dat een deel van de krabpaal een hendel is. De muur gaat open en je komt binnen in een bar waar livemuziek is en zo'n 20 Chinezen zitten. Het is er best prijzig, of nja, de zelfde prijzen als thuis. Het gitarist-zangeres duo is onwijs goed! Ze spelen ook het Chineze liedje dat al drie dagen in mijn hoofd gonsd: Chou ba guai. Een verschrikkelijk goedkoop maar catchy nummer, is een hitje hier.

Na één drankje gaan we door naar de pubstreet. Aan het begin van de straat is een plein met één winkeltje waar ze blikjes bier verkopen en waar veel plastic krukjes op straat staan. Er zitten ongeveer 50 locals in kleine groepjes te kaarten en te lachen. in de pubstreet is overal live muziek, de muzikanten hier zijn echt goed! Ze spelen hitjes die vooral de Britten mee weten te zingen. Onderweg terug naar het hostel lopen we langs een huis dat de deuren open heeft staan, er zitten drie locals op de verranda die ons groeten. We raken met ze aan de praat en de man vertelt ons dat hij een kunstenaar is en dit is zijn atelier. We mogen een kijkje nemen.

De volgende morgen sta ik vroeg op. De Britse lads gedag zeggen en op naar de boot. 10 minuutjes lopen, 3 uurtjes varen naar Langkawi. Je kan het ook vliegen maar dat kost €20,- en even veel tijd met inchecken e.d. dus ik kies voor het ruime sop. Het is een speedboat voor zo'n 200 man. Hij zit helemaal vol, voornamelijk locals. Aan boord wordt een film afgespeeld: Pearl Harbour, ja klopt, dat is die film waarin al die boten tot zinken worden gebracht. Binnen vijf minuutjes zitten we op de open zee. 

Ik zit in het voorste gedeelte op de boot en we gaan behoorlijk op en neer. Om mij heen gaan een hele hoop mensen over hun nek. De bemanning deelt zakjes uit. Maleisië is voornamelijk Islamitisch dus stiekem is het wel interessant om te zien hoe doe beboerka'de vrouwen dit hendelen. 3,5 uur later, de kajuit is volgeBrinta'd. Pearl Harbour heeft plaatsgemaakt voor een Bollywoodfilm. We komen aan op Langkawi. Dit eiland is een stuk groter dan Penang. Mijn hostel ligt aan de andere kant van het eiland en er rijden geen bussen. Ik word verwelkomd door een leger aan opdringerige taxichauffeurs. Bij de een Starbucks jat ik de wifi en regel ik een Grab. Het is een eindje rijden. De chauffeur spreekt geen woord Engels, of nouja, één woord en dat is 'yes'. Ik probeer een gesprek aan te knopen wat de boel een beetje ongemakkelijk maakt. 

In het hostel ontmoet ik wat gezellige mensen uit Japan, Italië en Duitsland. Morgen gaan we naar de Sky Bridge. We ronselen andere hostelgangers om met ons mee te gaan naar de nightmarket die rondreist over het eiland en vanavond op 2km afstand staat. We zijn met zn 10en. Ik zie ook twee Amerikanen die ik ook in het hostel in Penang had gezien. Zij zaten op dezelfde boot als dat ik zat vanmorgen maar zij hebben heerlijk geslapen. Voorin voel je de golven dus aanzienlijk meer dan achterin de boot. Onthouden voor de volgende keer. 
Op de nightmarket hebben ze een hoop kraampjes waar kleine lokale gerechten gekookt worden. We eten er ons buik rond! 

De volgende dag ga ik met Duitsland en Italië naar de skybridge. Behoorlijk lang moeten wachten op het Duitse meisje dat nog even haar makeup moest doen (echt niemand draagt hier make-up). We nemen een Grab naar de cablecar en de skybridge, halverwege moeten we vol in de ankers voor overstekende apen. 

Bij de cablecar is het net of je in een pretpark bent: er speelt overal vrolijke muziek, er is een treintje, een kartbaan, eettentjes. Voordat we omhoog gaan worden we voor een greenscreen gezet voor de meest cheesy foto ooit. Vanuit de gondel hebben we een mooi uitzicht over Langkawi. Ook zien we de Seven Wells Waterfall. Eenmaal boven bij het uitzichtspunt is het aardig druk, vooral veel 'selfiesticking locals'. Op de skybridge vinden we behoorlijk wat mensen met hoogtevrees die krapachtig met beide handen de reling vasthouden. De Italiaanse die mee was staat ook te trillen op haar benen. Na een uurtje hebben we het wel gezien. We lopen terug naar de gondel als er ineens een wolkendek over de heuvel heenkomt. Het uitzicht is verdwenen, je kan nog maar een paar meter vooruit kijken. De gondels verdwijnen in de wolken. Beneden aangekomen gaan we naar Seven Wells waterfall op een kwartiertje lopen. Onderaan de waterval kan gezwommen worden, daar had ik niet op gerekend maar ik loop de hele vakantie al in zwembroeken rond dus ik kan ook een duik nemen. Drogen doe ik in de zon. We nemen een Grab terug naar het stadje waar we dineren met acht hostelgenoten. 

Ons hostel is op de eerste verdieping van een gebouw. Op het dak is een ander hotel: een zwembad waar lodges omheen staan. Wij weten niet zeker of we daar mogen komen, er is maar één manier om daar achter te komen. We hebben de hele avond op het dakterras gezeten met zo af en toe een duik. Het is behoorlijk laat geworden.

Vanmorgen kreeg een mail dat de reservering van mijn vlucht niet helemaal lekker is verlopen omdat hun reserveringssysteem kuren heeft. Dus heeft Malaysia Airlines besloten de reservering van mijn vlucht morgen te cancellen en mij m'n geld terug te geven, want dan is het opgelost toch?... ja lekker dan... Ik moet optijd weer terug in Kuala Lumpur zijn om mijn vlucht naar huis te halen, en een bus kost mij een hele dag rijden. Uiteindelijk heb ik gelukkig nog een vlucht kunnen vinden met een andere airline, op het meest ongelukkige tijdstip. Mijn vlucht naar huis gaat nu 39 uur duren inclusief layovers. 

Met zn vieren gaan we ontbijten. Ik ga nog even het stadje in en later join ik de rest die op het strand ligt. We zwemmen wat, spelen beachvolleybal, ik bak er helemaal niets van. Tegen de avond besluiten Steve, uit Australië, en ik een waterscooter te huren. 9 euro voor een halfuurtje. Pwoa dat is gaaf man! Na een halfuur als een stel jonge honden achter elkaar aanzitten worden we terug naar het strand gevlagd. Steve neemt een flinke aanloop en zonder zijn gas los te laten stuurt hij zijn jetski vol het strand op. Vond dat ventje met de vlag niet zo leuk. We wilde nog een halfuur maar ineens waren zijn waterscooters voor vandaag niet meer te huur. Helaas, Steve gaat morgen weer, en ik zet zo'n ding op mijn verlanglijstje. 

's Avonds zitten we weer met zn allen op het dakterras. We zijn inmiddels met z'n 15en. Jelle uit België is vandaag ook aangekomen, ik had hem al gezien en gesproken in de Cameron Highlands. Wat ik mij niet had gerealiseerd is dat Engelsen zijn naam niet uit kunnen spreken. Als ze het proberen zeggen ze 'Yellow', en om het af te maken: Jelle's achternaam is 'Lemmens'. Ik heb een stel Ausies nog nooit zo hard zien lachen! Ik maak het niet te laat, morgen begin ik aan mijn terugreis. 

Vanmorgen ging de wekker weer veel te vroeg. Ik wil net een Grab bestellen als er uit het hostel aan de overkant van de straat twee Duitsers naar buiten komen met hun backpack, dus die heb ik aangesproken. Hun hosteleigenaar brengt ze even naar het vliegveld en ik mag mee! 
Dit is mijn zevende vlucht deze reis en ookal is het een binnenlandse vlucht en vliegen we maar een uurtje: het is de beste vlucht ooit! Er worden gratis sapjes uitgedeeld, ik heb een schermpje voor mijn neus, en als kers op de taart zit ik ook nog bij de met beenruimte overgoten nooddeur en heb ik de hele rij voor mijzelf. Had ik even nodig, applaus voor Malindo Air!

Het is 8::00 uur in Kuala Lumpur. Op het vliegveld vind ik een bagage storage, ik geef mijn backpack af en ga met de bus de stad in. Ik heb nog omgerekend €60,- dus die ga ik hier eens lekker over de balk gooien. Ik heb drie winkelcentra bezocht, en ben geslaagd! Knappe jongen die nu nog mijn backpack dichtkrijgt. Ik heb zo'n nike-tasje met van die touwtjes als 'daypack'. Die is nu ook vol en neem ik als tweede handbagage mee. Na een McFlurry in het KLCC-park met uitzicht op de Petronas-towers heb ik bij de bios gecheckt of er iets leuks draait. Was niet het geval. 


Het is nu 19:30, om 02:30 vlieg ik, dus ik ga nog even een uiltje knappen. Tot snel weer!

Foto’s