7. Phnom Penh en Koh Rong Sanloem
3 april 2017 - Krong Preah Sihanouk, Cambodja
Blog nummer 7! Vietnam heb ik inmiddels uitgespeeld. Heb me er uitstekend vermaakt!
Nadat we de motoren hadden verkocht, moesten we een andere manier vinden om de stad te zien. We bestellen een Uberbrommer. We gaan naar de andere kant van stad waar oud hostelgenoten zitten. Ze vertellen ons over een waterpark een eindje verderop. Dus wij met de uber naar het waterpark. Het is er superdruk, alleen maar rennende, schreeuwende, iets te dikke kinderen. De 'buitenlanders' hebben een aparte kleedkamer. Na een halfuurtje gaat het keihard regenen, maar echt, heb het nog nooit zo hard zien regenen! Maar hey, we lopen in onze zwemkleding in een waterpark. Alle kinderen gaan schuilen en als het droog wordt gaan ze er allemaal vandoor. Prima! Waterpark voor onszelf.
Er zijn een hoop snelle glijbanen met matjes en opblaasbare banden. Een lifeguard bovenaan een glijbaan ziet dat er een metalen drukknoop aan de achterkant van mijn zwembroek zit, dus ik mag niet. Hij heeft wel een oplossing: mijn zwembroek achterstevoren dragen; dus de rest van de dag liep ik lekker voor schut.
We nemen een Uberscooter terug. Die dingen zijn trouwens zo handig! Er zijn er heel veel dus je point je locatie op de app, wacht 2 minuutjes, zwaait naar iedere scooterrijder die om zich heen kijkt en een ritje van een halfuur kost nog geen 50 eurocent. Omdat Spencer vanavond naar huis vliegt, gaan we met z'n 6en naar een restaurant met een Amerikaanse eigenaar die zijn eigen bier brouwt. Ook ik neem afscheid van de groep, zij vliegen naar Bali/gaan naar Laos. Spencer komt in augustus naar Nederland dus dat wordt weer lachen!
Ik moet een paar uur wachten op mijn nachtbus. Op de markt vind ik alsnog Yeezy's in mijn maat, dus mijn backpack zit weer iets voller. Er is een standje met ukulele's waar ik rondkijk. De standhoudster is een meid die mij een stoel biedt en zelf ook een ukulele pakt. Ze leert me wat akkoordjes. Ze was niet eens teleurgesteld toen ik er geen kocht.
Ik heb nog een paar miljoen in mijn portomonee van de verkoop van Dora, dus ik duik linearecta de kroeg in. Nee, ik heb ze ingewisseld voor Amerikaanse Dollars. Blijkbaar is dat de meest gebruikte munteenheid in Cambodja, en ik moet hiermee mijn visum betalen. Om middernacht vertrekt mijn nachtbus naar Phnom penh. De slaapbus heeft bedjes van 1 meter bij 1.60 en daar slaap je met zn tweeën in(!) Gelukkig ligt er een iel brits ventje naast me. Could be worse. Voor de grens stopt de bus. De grens gaat pas om 6 uur open dus we moeten 3 uur wachten. Nadat we al onze paspoorten hebben ingeleverd moeten we een uur wachten en krijgen we een stempel. Terug in de bus rijden we 100 meter verder naar de Cambodjaanse kant van de grens. Hier moeten we weer de bus uit en een uurtje wachten, waarna ik een visum rijker ben. Rond het middaguur komen we aan in Phnom Penh. In het hostel boek ik direct de bus en boot naar Koh Rong Sanloem voor morgenochtend.
Ik neem een tuctuc naar de killing fields. Ik dacht dat The War Museum in ho chi minh heftig was, nou, blijkbaar is er een overtreffende trap. Er liggen schedels gesorteerd en er staan martelapparaten tentoongesteld. Sommige graven zijn niet helemaal dicht waardoor je de botten en stukjes kleding nog kan zien. Er staan bordjes bij de kuilen/massagraven waarop het aantal lijken staat. 376, 402, ja, echt heel bizar om te zien. Ohja en dit gebeurde dus in de jaren 80. De killing tree was het heftigst. Hier werden kinderen tegenaan gesmeten tot ze dood waren. Genoeg gruwelijkheid voor vandaag.
Omdat ik met Thai new year in Chiang Mai wil zijn, moet ik voor het eerst in deze trip twee weken vooruit plannen. De nachttrein doet er 14 uur over vanuit Bangkok. Het vliegtuig 1 uurtje. Voor 4 tientjes heb ik een retourtje. Primaa! Thai New Year wordt ook wel Songkran genoemd. In plaats van vuurwerk en oliebollen vormen de straten van Bangkok en Chiang Mai op 13 april het decor van een enorm watergevecht!
Mijn bus naar Sihanoukville vertrekt 's ochtends vroeg. Op het eiland waar ik heenga hebben ze geen internet, geen warm water en nauwelijks elektriciteit. Vooraf dus even pinnen. De meerdere stranden zijn er alleen bereikbaar per boottaxi.
We rijden 's ochtends vroeg weg. Dikke files in de stad. Het begint ook keihard te regenen. De bus komt te laat aan waardoor ik mijn boot mis. Over twee uur gaat de volgende. Gelukkig is het weer volledig omgeslagen en zit ik lekker in de zon. De boot gaat met een lekker tempo naar Koh Rong en daarna naar Koh Rong Sanloem.
Aangekomen op het eiland, stap ik op een grotere boot. De boot wordt gebruikt voor de bevooraading van de afgelegen plekken op het eiland, en als taxi. Naast 6 andere backpackers zitten er zo'n 20 locals aan boord en een hoop rijst, kokosnoten, groenten, water, bier en cement, hout en een heel keukenblok.
Na tien minuten beginnen de locals tegen elkaar te schreeuwen, gaan ze op het voordek staan en wijzen ze in de verte. Bij navraag vertellen ze dat er een boot aan het zinken is en dat wij er direct opaf gaan. Superspannend! Inmiddels zijn er meerdere boten op de scene. Als wij aankomen is de boot volledig gezonken. De boot met de opvarenden vaart net weg. Ze hebben het allemaal overleefd. Dus we gaan er weer vandoor? Dacht het niet.
Anderhalf uur! Anderhalf uur hebben we, samen met 11 andere boten rondgevaren om gratis spullen te verzamelen. 6 locals sprongen af en aan in het water om flessen water, jerrycans brandstof, blikjes bier, kokosnoten en andere bruikbare drijvende items uit het water te vissen. Pas toen het echt donker werd, gingen we weg. Om 9 uur kom ik aan bij het hostel.
De dag erna loop ik over het strand. 800 meter breed. 4 hostels/homestays, 2 restaurantjes, 1 minimarkt en thats it. Je kan hier drie dingen doen: op het strand liggen, naar het andere strand lopen en daar op het strand liggen, en snorkelen. Dus ik geef me op voor de snorkeltrip die middag. Ik ontmoet wat andere mensen. We lopen naar het andere strand om te zwemmen. Het water is echt superwarm! Het weer slaat om en het gaat hard regenen. Ik ga terug naar het hostel voor mijn snorkeltrip maar vawege de storm is die afgezegd.
Dit is dus de eerste dag dat ik helemaal niks doe, en niksdoen vind ik best moeilijk. Ik ga bij een groepje langharige Australische hippies zitten wat in eerste instantie best gezellig is, maar er komen uitspraken voorbij als 'Some people are so poor, all they have is money' en maar zeuren over de grote bedrijven die de wereld kapot maken, terwijl ze zelf Ankorbier drinken: een dochteronderneming van Carlsberg.
Ik heb er verder geen punt van gemaakt, anders ben ik weer die commerciële lul.
Ik vond gezelligere mensen aan de bar, we spelen shithead. Ija uit Denemarken vertelt mij alles over Myanmar. Na de regenbui spelen we beachvolleybal met hostelgangers, locals en medewerkers van het hostel. We bakken er allemaal niets van. 's Avonds gaan we de zee in op Clearwater Beach, en dit was echt heel gaaf! De plankton in het water licht blauw op als je door het water beweegt.
Nou, ik heb besloten dat één dag op het strand liggen en kaartspelletjes spelen wel genoeg is. De wekker stond op 5.30 om sunrise te zien. Dat was zeker de moeite waard! De boot gepakt naar het vasteland en nu wachten op mijn nachtbus naar Siem Reap. Dat wordt 14 uur afzien.
Next up: Siem Reap, Bangkok, Chiang Mai, Pai en Chiang Rai
Joee!!!
Nadat we de motoren hadden verkocht, moesten we een andere manier vinden om de stad te zien. We bestellen een Uberbrommer. We gaan naar de andere kant van stad waar oud hostelgenoten zitten. Ze vertellen ons over een waterpark een eindje verderop. Dus wij met de uber naar het waterpark. Het is er superdruk, alleen maar rennende, schreeuwende, iets te dikke kinderen. De 'buitenlanders' hebben een aparte kleedkamer. Na een halfuurtje gaat het keihard regenen, maar echt, heb het nog nooit zo hard zien regenen! Maar hey, we lopen in onze zwemkleding in een waterpark. Alle kinderen gaan schuilen en als het droog wordt gaan ze er allemaal vandoor. Prima! Waterpark voor onszelf.
Er zijn een hoop snelle glijbanen met matjes en opblaasbare banden. Een lifeguard bovenaan een glijbaan ziet dat er een metalen drukknoop aan de achterkant van mijn zwembroek zit, dus ik mag niet. Hij heeft wel een oplossing: mijn zwembroek achterstevoren dragen; dus de rest van de dag liep ik lekker voor schut.
We nemen een Uberscooter terug. Die dingen zijn trouwens zo handig! Er zijn er heel veel dus je point je locatie op de app, wacht 2 minuutjes, zwaait naar iedere scooterrijder die om zich heen kijkt en een ritje van een halfuur kost nog geen 50 eurocent. Omdat Spencer vanavond naar huis vliegt, gaan we met z'n 6en naar een restaurant met een Amerikaanse eigenaar die zijn eigen bier brouwt. Ook ik neem afscheid van de groep, zij vliegen naar Bali/gaan naar Laos. Spencer komt in augustus naar Nederland dus dat wordt weer lachen!
Ik moet een paar uur wachten op mijn nachtbus. Op de markt vind ik alsnog Yeezy's in mijn maat, dus mijn backpack zit weer iets voller. Er is een standje met ukulele's waar ik rondkijk. De standhoudster is een meid die mij een stoel biedt en zelf ook een ukulele pakt. Ze leert me wat akkoordjes. Ze was niet eens teleurgesteld toen ik er geen kocht.
Ik heb nog een paar miljoen in mijn portomonee van de verkoop van Dora, dus ik duik linearecta de kroeg in. Nee, ik heb ze ingewisseld voor Amerikaanse Dollars. Blijkbaar is dat de meest gebruikte munteenheid in Cambodja, en ik moet hiermee mijn visum betalen. Om middernacht vertrekt mijn nachtbus naar Phnom penh. De slaapbus heeft bedjes van 1 meter bij 1.60 en daar slaap je met zn tweeën in(!) Gelukkig ligt er een iel brits ventje naast me. Could be worse. Voor de grens stopt de bus. De grens gaat pas om 6 uur open dus we moeten 3 uur wachten. Nadat we al onze paspoorten hebben ingeleverd moeten we een uur wachten en krijgen we een stempel. Terug in de bus rijden we 100 meter verder naar de Cambodjaanse kant van de grens. Hier moeten we weer de bus uit en een uurtje wachten, waarna ik een visum rijker ben. Rond het middaguur komen we aan in Phnom Penh. In het hostel boek ik direct de bus en boot naar Koh Rong Sanloem voor morgenochtend.
Ik neem een tuctuc naar de killing fields. Ik dacht dat The War Museum in ho chi minh heftig was, nou, blijkbaar is er een overtreffende trap. Er liggen schedels gesorteerd en er staan martelapparaten tentoongesteld. Sommige graven zijn niet helemaal dicht waardoor je de botten en stukjes kleding nog kan zien. Er staan bordjes bij de kuilen/massagraven waarop het aantal lijken staat. 376, 402, ja, echt heel bizar om te zien. Ohja en dit gebeurde dus in de jaren 80. De killing tree was het heftigst. Hier werden kinderen tegenaan gesmeten tot ze dood waren. Genoeg gruwelijkheid voor vandaag.
Omdat ik met Thai new year in Chiang Mai wil zijn, moet ik voor het eerst in deze trip twee weken vooruit plannen. De nachttrein doet er 14 uur over vanuit Bangkok. Het vliegtuig 1 uurtje. Voor 4 tientjes heb ik een retourtje. Primaa! Thai New Year wordt ook wel Songkran genoemd. In plaats van vuurwerk en oliebollen vormen de straten van Bangkok en Chiang Mai op 13 april het decor van een enorm watergevecht!
Mijn bus naar Sihanoukville vertrekt 's ochtends vroeg. Op het eiland waar ik heenga hebben ze geen internet, geen warm water en nauwelijks elektriciteit. Vooraf dus even pinnen. De meerdere stranden zijn er alleen bereikbaar per boottaxi.
We rijden 's ochtends vroeg weg. Dikke files in de stad. Het begint ook keihard te regenen. De bus komt te laat aan waardoor ik mijn boot mis. Over twee uur gaat de volgende. Gelukkig is het weer volledig omgeslagen en zit ik lekker in de zon. De boot gaat met een lekker tempo naar Koh Rong en daarna naar Koh Rong Sanloem.
Aangekomen op het eiland, stap ik op een grotere boot. De boot wordt gebruikt voor de bevooraading van de afgelegen plekken op het eiland, en als taxi. Naast 6 andere backpackers zitten er zo'n 20 locals aan boord en een hoop rijst, kokosnoten, groenten, water, bier en cement, hout en een heel keukenblok.
Na tien minuten beginnen de locals tegen elkaar te schreeuwen, gaan ze op het voordek staan en wijzen ze in de verte. Bij navraag vertellen ze dat er een boot aan het zinken is en dat wij er direct opaf gaan. Superspannend! Inmiddels zijn er meerdere boten op de scene. Als wij aankomen is de boot volledig gezonken. De boot met de opvarenden vaart net weg. Ze hebben het allemaal overleefd. Dus we gaan er weer vandoor? Dacht het niet.
Anderhalf uur! Anderhalf uur hebben we, samen met 11 andere boten rondgevaren om gratis spullen te verzamelen. 6 locals sprongen af en aan in het water om flessen water, jerrycans brandstof, blikjes bier, kokosnoten en andere bruikbare drijvende items uit het water te vissen. Pas toen het echt donker werd, gingen we weg. Om 9 uur kom ik aan bij het hostel.
De dag erna loop ik over het strand. 800 meter breed. 4 hostels/homestays, 2 restaurantjes, 1 minimarkt en thats it. Je kan hier drie dingen doen: op het strand liggen, naar het andere strand lopen en daar op het strand liggen, en snorkelen. Dus ik geef me op voor de snorkeltrip die middag. Ik ontmoet wat andere mensen. We lopen naar het andere strand om te zwemmen. Het water is echt superwarm! Het weer slaat om en het gaat hard regenen. Ik ga terug naar het hostel voor mijn snorkeltrip maar vawege de storm is die afgezegd.
Dit is dus de eerste dag dat ik helemaal niks doe, en niksdoen vind ik best moeilijk. Ik ga bij een groepje langharige Australische hippies zitten wat in eerste instantie best gezellig is, maar er komen uitspraken voorbij als 'Some people are so poor, all they have is money' en maar zeuren over de grote bedrijven die de wereld kapot maken, terwijl ze zelf Ankorbier drinken: een dochteronderneming van Carlsberg.
Ik heb er verder geen punt van gemaakt, anders ben ik weer die commerciële lul.
Ik vond gezelligere mensen aan de bar, we spelen shithead. Ija uit Denemarken vertelt mij alles over Myanmar. Na de regenbui spelen we beachvolleybal met hostelgangers, locals en medewerkers van het hostel. We bakken er allemaal niets van. 's Avonds gaan we de zee in op Clearwater Beach, en dit was echt heel gaaf! De plankton in het water licht blauw op als je door het water beweegt.
Nou, ik heb besloten dat één dag op het strand liggen en kaartspelletjes spelen wel genoeg is. De wekker stond op 5.30 om sunrise te zien. Dat was zeker de moeite waard! De boot gepakt naar het vasteland en nu wachten op mijn nachtbus naar Siem Reap. Dat wordt 14 uur afzien.
Next up: Siem Reap, Bangkok, Chiang Mai, Pai en Chiang Rai
Joee!!!
