8. Siem Reap en Bangkok

Thailand! Het derde land van mijn trip. Inmiddels ben ik een maand weg van huis en ik heb zo'n ontzettende heimwee dat ik gister veelsteveel geld heb uitgegeven aan een goeie westerse bak Starbucks-koffie.

Neehoor, heb het nog enorm naar m'n zin. Even terug naar Cambodja. Terug op het vaste land pak ik de nachtbus van Sihanoukville naar Siem Reap. Het zijn weer van die mini-2persoons bedjes en ik lig naast een Spaanse meid die het liefst als een soort zeester het hele bed terratorieert.
Onderweg stoppen we iets van 4 of 5 keer. Zeer waarschijnlijk heeft de busmaatschappij contracten met de wegrestaurants want bij iedere stop gaan alle lichten in de bus aan en loopt de chauffeur een paar keer schreeuwend door de bus op en neer om te vertellen dat we hier een halfuur pauze gaan houden. Keer op keer gevolgd door scheldwoorden in alle talen van de wereld. Meestal mompelend, maar onder mij liggen twee Britten die hardop, zonder moeite, 10 verschillende vervoeging van het woord 'fucking' in één zin verwerken. Na 12,5 uur komen we 's ochtends vroeg aan in Siem Reap. Ik heb geen oog dichtgedaan.

Ik deel een tuctuc met twee anderen. Ik kan pas 's middags inchecken dus maak ik een rondje door de stad. Leuk stadje wel, ze hebben veel kunst, zowel de schilderijen die te koop zijn als street art.
Letterlijk om de 20 meter staat een tuctuc met een ventje die net zo lang naar je blijft roepen tot je ze aankijkt en 'no' zegt. In de souvenirwinkels verkopen ze zelfs shirts met de tekst: 'NO TUCTUC!!!'

Ik loop een kraampje binnen met schilderijen. Voor de grap vraag ik hoeveel een doek kost. 15 dollar! Dus ik ben nu een schilderij rijker van Angkor Wat. Superhandig, want ik hebt nog zoveel ruimte in je backpack....
Ja over die Amerikaanse dollars trouwens, even een uitleg: als je hier pint, krijg je US Dollars, en alle prijzen staan hier in USD aangegeven, maar als iets $1,30 kost, betaal je 1 dollar en 1200 riel. 4000 riel is 1 dollar. Snapje? Ja ik had er ook moeite mee.

2 uur 's middags kan ik eindelijk inchecken en op m'n stapelbedje ploffen.

De dag erna sta ik 3:30 uur op voor de Angkor Wat Sunrise tour. De zonsopgang is fantastisch! De zon komt aan de achterkant van de tempel op en wij staan voor een grote vijver waarin we de weerspiegeling zien van de tempel. De tempel zelf is ook indrukwekkend. Er lopen nog steeds monniken rond. Na een ontbijtje gaan we naar Ta Prohm: een tempel die bekend staat om de bomen die door muren van tempel heen groeien. De tempel is vooral bekend van de film Tomb Raider.

Het overgrote deel van de tempel is ingestort. Niet gek na zo'n 1000 jaar. Hetgeen wat nog overeind staat wordt gestut. De volgende tempel, Ta Keo, is de oudste van de regio en stamt uit het jaar 968. Deze lijkt een beetje op zo'n Mexicaanse tempel met hele steile trappen naar de top. En uiteraard mogen we die gewoon beklimmen. De vierde en laatste tempel is de Bayon tempel, ookwel de Manyfaces-tempel genoemd. Er zijn maarliefst 216 gezichten van Buddha te zien, gekerfd in de torens en muren van de tempel. Inmiddels is het bloedheet geworden. Ik vond het echt heel tof om de tempels te zien. Er zijn nog meer tempels in Angkor Wat maar ik was behoorlijk opgelucht toen we weer teruggingen naar het hostel.

Het hostel heeft een zwembad met een volleybalnetje in het midden, dus daar hebben wij ons de rest van de dag prima vermaakt. Eind van de middag ga ik pasfoto's laten maken voor mijn visa voor Thailand en Myanmar. Ik had in de stad al een winkeltje gespot die aan pasfoto's doet, dus ik daarheen. Moest ik tegen een "witte" muur gaan staan waarna er met een iPhone een mugshot werd gemaakt.

De dag erna neem ik de bus naar het Thaise Bangkok. We vertrekken 's ochtends vroeg. Bij de grens moet ik een halfuurtje op m'n stempel wachten aan de Cambodjaanse kant en ruim een uur in de rij staan bij de Thaise kant, maar mij hoor je niet klagen: het visum is gratis. Rond 7 uur 's avonds komen we aan in Bangkok. Nadat ik wat Bath uit de ATM heb getrokken, scoor ik een bord Padthai, en dat is lekker!! Pfoe!

Mijn eerste dag in Bangkok besluit ik om gewoon wat rond te dwalen in de stad. Ik haal een ontbijtje bij de 7Eleven: de 24uur-supermarkt die op elke straathoek te vinden is, en als je voor €0,50 een tosti koopt, doen zij em voor je in het tosti-ijzer! In de stad loop ik over marktjes, ik zie Chinatown, de Chao phraya rivier, onwijs veel tempels, bij Wat Pho ga ik naar binnen. Hier ligt de grootste Buddha van de wereld, net als ze in Sri Lanka en HongKong beweren.

De zon is behoorlijk fel en het is bloedheet en wat me opvalt is dat veel locals nog steeds in het zwart gekleed zijn. In oktober vorig jaar is de Thaise koning Bhumibol overleden. Hij was de langst zittende koning ooit, en in tegenstelling tot onze Willem is de Thaise koning heilig en inspireerde hij het volk. Op elke straathoek staan metersgrote zwarte billboards met zijn portret.

Rond de tempels in de stad is er een strikte beveiliging aanwezig. Er worden voorbereidingen getroffen voor de Songkran. Waarschijnlijk organiseren ze iets van een dienst of een parade ofzo. Alle tassen en paspoorten worden gecheckt.

Lunchen met streetfood: rijst met kip en iets met groenten ofzo. Uiteraard weer superlekker! De drukste straat in de stad is de Khao San Road. Overdag is hier een markt maar iedere avond barst er een flink feest los.

Na een dag lang slenteren door Bangkok ben ik aan de Noordzijde van de stad terecht gekomen. Ik spreek een Australische gast die mij verteld dat de boot over de rivier slechts 40 bath (1 euro) kost. Prima! Leuke tocht ook!

Terug in het hostel spreek ik wat andere backpackers. Coldplay komt ter sprake want die spelen vanavond in Bangkok en het lijkt ons wel heel gaaf om daar heen te gaan. Nou, wij vol goede moed opzoek naar tickets: 130 euro. Dat was ons te veel, dus toen zijn we met z'n zessen gaan dineren in Khao San Road.

Wat een drukte vergeleken met overdag zeg! Een grote bende daar. De hele straat vol met mensen, foodstalls, locals zwaaiend met menukaarten en elke bar heeft zn eigen muziek opstaan: kneiterhard met de boxen naar de straat gericht. Er is één plek in de straat waar slechts één café de muziek regelt en dat is dan ook de drukste plek van de straat. Op een terrasje eten we Padthai.

Vandaag moesten we veelste vroeg op. We rijden anderhalf uur naar the railway market. Ze verkopen er veel vis, de zee is namelijk dichtbij. Sommige vissen leven nog. Dikke vrouwen, met witte schorten die onder het bloed zitten, slaan met hakbijlen de vissen in stukjes. Tussen de kraampjes is één paadje, en dat is het spoor. Tien minuutjes later komt de trein luid toeterend aan. Alle marktkraampjes halen hun spullen naar binnen en hijsen de zonwering op. De trein rijdt erg langzaam, strak langs het spoor staan nog steeds de dozen met vis en fruit maar de locals weten precies wat past en wat niet past. Direct nadat de trein voorbij is, wordt alles weer teruggeplaatst en nog geen minuut later is alles weer zoals het 3 minuten eerder was.

Een Britse uit de groep heeft fruit gekocht dat lomgan heet. Het is een soort van lychee, maar dan nog lekkerder. We rijden door naar de Floating market. Hier stappen we in een longtailboat. We varen door een soort Thais Venetië, een dorpje aan het water. Vervolgens komen we bij de drijvende markt. Omdat tegenwoordig iedereen een auto heeft, wordt er hier allang geen groenten, vis en vlees meer verkocht aan de locals. Het gaat ze puur nog om de toeristen, dus de boten op de drijvende markt verkopen enkel nog souvenirs en snacks als fruit, padthai en snoep. Halverwege komt er ineens naast de boot een kop van een reptiel boven het wateroppervlak. Ik schrok me het leplazarus. Het bleek een watervaraan te zijn, en die beesten zijn flink groot ook.

De bootrit duurt zo'n anderhalf uur en ik ben een beetje aan het kletsen met tourguide als blijkt dat ze niet toevallig naast me is komen zitten. Ze valt namelijk meteen met de deur in huis: het bedrijf waar ze voor werkt is op zoek naar Nederlands sprekende tourguides. Gister toen ik de tour boekte heb ik aangegeven dat ik Nederlands ben en toen zijn er een aantal alarmbelletjes gaan rinkelen op kantoor. Nou, dus ik deed superenthousiast! Hartstikke tof dat ze het mij vraagt, maar ehm, ja, nee, gaat em niet worden. Ik heb in ieder geval de gegevens. Mocht iemand dit lezen die denkt van nou, dat lijkt me wel wat. Bel me!

Next up: Over 3 dagen vlieg ik naar Noord-Thailand: Chiang Mai, om daar Songkran te vieren, en eind april heb ik een ticket geboekt naar Mandalay, Myanmar.