4. Phong Nha, Hue en Hoi An

Hoi An! Inmiddels heb ik al 900 km op Dora gereden, no troubles so far. De zon doet hier flink zijn best en aangezien Dora ehm.. ja.. zwart is, mag ik dat zeggen? Goed, ik ben weer die Hollander die over het weer zeurt.

Even bij het begin beginnen. Ik kwam aan in Phong Nha. Het hostel, Easy Tiger, is fantastisch. Ik ga wat eten met een stel Australiërs en ontmoet 's avonds leuke mensen. De dag erna rijd ik naar Paradise Cave. De weg ernaartoe is prachtig! Kleine steile wegen in de bergen met veel bochten. Hangen in de bochten zit er niet echt in omdat ik de weg en de banden niet vertrouw dus ik doe het rustigaan (echt waar mam!). Aangekomen bij de grot. Het is echt enorm! gigantische ruimtes en veel stalactieten en de rechtopstaande variant. Fascinerend. Ik klik m'n hele geheugenkaart vol. Er is een houten talud door de grot waar we overheen lopen. Zo'n grot is natuurlijk lekker vochtig dus bouwvakkers zijn dag in dag uit bezig met het vervangen van planken. En er zijn zo onwijs veel Aziatische toeristen, Chinezen denk ik. Vind ik allemaal prima enzo maar ze commanderen mij constant in eigen taal dat ik uit hun shot moet gaan staan. Krijg zelfs een selfiestick in m'n gezicht. 

Ik rij langs Suoi Nuoc Mooc, een spring vlakbij de Paradise Cave. Het water is er heel helder en de watervalletjes zijn supermooi. In de winter staat het water 3 meter hoger dus de bamboe-bruggen over het water zijn net geplaatst. Het is verdacht rustig op deze mooie plek, geen idee waarom. Best chil wel. Terug in hostel is de St. Patricksday gekte losgebarsten. Nee het is best rustig eigenlijk. Even wat potjes poolen met Peru, Boston en Nederland. De Nederlandse jongens vertellen dat ze ook op de motor zijn en dat ze al meerdere keren pech hebben gehad, van klapband tot gebroken ketting. Maarja, ze hebben hun motor ook geen naam gegeven. Leuke anekdote: de Nederlandse jongens waren aangehouden door de Vietnamese politie. Oom agent liet in zijn beste Engels weten dat hij een half miljoen wilde hebben. De jongens besloten Nederlands terug te praten en te doen alsof ze hem niet konden verstaan. Ze hebben alle, maar dan ook alle papieren die ze bij zich hadden gegeven, bibiliotheekpasjes, flyers van activiteiten, vluchtgegevens, bonnetjes van de Albert Heijn. De agent vond het na tien minuten wel mooi geweest en de heren mochten doorrijden. 

De dag erna 8 uur op, 9 uur stap ik de motor op. De zon schijnt, eindelijk! Dus ik me insmeren want je verbrandt voor leven op de weg. Begint het te regenen. Lekker al die zonnebrand in m'n ogen. Ik rij samen met wel 12 andere backpackers richting Hue, een tocht van 3 uurtjes. Best tof, zo'n motorbende.

Halverwege neem ik als enige een afslag naar de Vinh Moc tunnels. Heel indrukwekkend. Ze hebben destijds meer dan een kilometer aan tunnels gegraven om te schuilen voor de bommen van de Amerikanen. Ik heb niet het hele tunnelstelsel gezien, mede omdat het niet bepaalt ergonomisch verantwoord is. 

Aangekomen in Hue bij het hostel kom ik dezelfde mensen tegen die ik sprak in Phong Nha. Gezellig gegeten en plannen gemaakt om naar Hoi An te gaan. Hue zelf is niet heel bijzonder. De stad is door de Amerikanen plat gebombadeerd. Heb een rondje door de stad gemaakt maar thats it.

Voordat ik naar Hoi An rijd, ga ik langs bij een verlaten pretpark. Het is niet echt bekend bij toeristen maar de lokale jeugd weet het wel te vinden. Best indrukwekkend. Veel graffiti, verlaten glijbanen, openluchttheaters en attracties. Je kan ook gewoon met je motor het park inrijden. 

De weg van Hue naar Hoi An is het mooiste stukje weg ter wereld! aldus Jeremy Clarckson. Het heet de 'Hai Van Pass' en is mede beroemd geworden door Top Gear. Ik ben benieuwd. Ik kom een Duitser op een Honda Win tegen en samen rijden we de pass op. Ja echt, wauw! het is een flink bochtenwerk en het gaat best steil omhoog en omlaag. Na een tijdje reden we de wolken in, waardoor je echt geen hand voor ogen ziet. Langzaam en al toeterend rijden we verder. Eenmaal uit de wolk is de omgeving weer prachtig. 

Ik zit nu dus in Hoi An, een mooi oud stadje met een gezellig centrum. 's avonds hangen overal lampionnen. Ik zit toevallig weer in de zelfde kamer als de dames van het hostel in Hue. Met nog een Nederlander gaan we de stad in. Hoi an is bekend om de kleermakers, ze zitten overal. Met de Nederlander laten we een pak aanmeten en vanmiddag, nog geen 24 uur later, is ie klaar! Ik heb ook een leren tas gescoord. Ohja en ik heb schorpioen en krekel gegeten. Alles proberen toch? verstand op nul en eten. Het zag er al niet echt appetijtelijk uit, was het ook niet. Ze frituren die dingen gewoon een uurtje of 3 dus het is letterlijk gewoon een stukje crunch op een sateprikker.

Het plan: ik blijf een nachtje of 3 in Hoi An en daarna wil ik naar Dalat. Dat is een flinke rit dus blijf ik waarschijnlijk een nachtje via Quy Nhon en Nha Trang slapen. Nog 1100 km naar Saigon, we komen er wel!